Η εικόνα του Χριστού έχει ιστορικά περιοριστεί μέσα από θρησκευτικά δόγματα, κοινωνικές δομές και θεολογικές αποκλειστικότητες. Όμως, η ουσία Του υπερβαίνει κάθε περιορισμό: είναι ο Λόγος που διαπερνά το Σύμπαν, η φωνή του Εν, η Αρμονία που ενώνει όλα τα όντα. Η επανένταξη του Χριστού στο ελληνικό πνεύμα δεν είναι απλώς ιστορική αναψηλάφηση· είναι πνευματική αναγέννηση και επανασύνδεση με την κοσμική τάξη.
1. Το Θείο πέρα από τη θρησκεία
Οι θρησκείες, ιστορικά, έχουν συχνά μετατρέψει το Θείο σε κανόνα και κρίση, σε σύστημα εξουσίας και φόβου. Ο Ιουδαιοκεντρικός μονοθεϊσμός, μέσα από τον οποίο αναδύθηκε ο πρώτος Χριστιανισμός, συχνά απέκλειε τη συμμετοχή του ανθρώπου στη θεία φύση και μετέτρεπε την εσωτερική εμπειρία σε πειθαρχία.
Αντίθετα, το ελληνικό πνεύμα βλέπει το Θείο ως Ενότητα και Φως, ως Αρμονία που περιλαμβάνει κάθε μορφή ζωής και κάθε επίπεδο συνείδησης. Η επανένταξη του Χριστού στο ελληνικό πνεύμα σημαίνει να τον δούμε όχι ως θεό των νόμων ή των εκκλησιών, αλλά ως ζωντανό Λόγο που φωτίζει και ελευθερώνει.
2. Ο Ελληνικός ενοθεϊσμός και η συμμετοχή του ανθρώπου
Από τον Πλάτωνα μέχρι τον Πρόκλο, οι Έλληνες φιλόσοφοι διδάσκουν ότι η πολλαπλότητα των θείων μορφών δεν αναιρεί την ενότητα: οι θεοί είναι πρόσωπα του Ενός, εκφράσεις της ίδιας κοσμικής δύναμης. Ο άνθρωπος δεν είναι δούλος ούτε αμαρτωλός· είναι συμμέτοχος της Δημιουργίας, μικρός θεός εν δυνάμει.
Η ελληνική μύηση δεν ζητά πίστη σε δόγμα, αλλά συμμετοχή, επίγνωση και αυτομεταμόρφωση. Σε αυτή τη συνθήκη, ο Χριστός γίνεται Λόγος του Φωτός, οδηγός που ενώνει τα αντίθετα και φανερώνει την αιώνια αρμονία του Σύμπαντος.
3. Ο Χριστός ως Λόγος και Φως
Μόνον όταν απαλλάξουμε τον Χριστό από τα θρησκευτικά δεσμά, μπορούμε να Τον δούμε ως Οικουμενικό Λόγο. Ο Λόγος δεν ανήκει σε φυλή, δόγμα ή εκκλησία· ανήκει στο Σύμπαν, στο πνεύμα και στην καρδιά κάθε ανθρώπου. Η Σταύρωση δεν είναι τιμωρία ή θυσία, αλλά μύηση στην ενότητα ζωής και θανάτου, στην αέναη ανακύκλωση του Φωτός και της Αγάπης.
Η ελληνική γλώσσα, στην οποία γράφτηκαν τα Ευαγγέλια, εκφράζει την αρμονία και τη δομή του Είναι. Ο Χριστός ως Απόλλων του Πνεύματος φωτίζει, ζωοποιεί και καθοδηγεί χωρίς να εξουσιάζει. Είναι το Φως που καθρεφτίζει τον ίδιο μας τον Λόγο, την εσωτερική μας θεότητα.
4. Επιστροφή στην οικουμενική συνείδηση
Η ανθρωπότητα χρειάζεται σήμερα όχι νέες θρησκείες, αλλά νέα συνείδηση. Ο Οικουμενικός Χριστός καλεί τους ανθρώπους να θυμηθούν το Φως που ήδη κατοικεί μέσα τους. Ο Ελληνοχριστιανός του μέλλοντος δεν θα είναι μέλος δόγματος· θα είναι φορέας εσωτερικής φλόγας, ικανός να ενώνει το «Εγώ Είμι» του Χριστού με το «Γνώθι Σαυτόν» του Δελφικού Νου.
Η επανένταξη του Χριστού στο ελληνικό πνεύμα σημαίνει επιστροφή του Λόγου στην φυσική του μήτρα. Σημαίνει ενότητα, αρμονία, και πνευματική ελευθερία πέρα από φόβο, φανατισμό και θρησκευτικούς περιορισμούς.
Θεματικές Ενότητες για περαιτέρω ανάπτυξη:
- Ιστορική σύγκριση Ιουδαιοκεντρικού μονοθεϊσμού και ελληνικού ενοθεϊσμού
- Η έννοια του Λόγου στο ελληνικό πνεύμα και στον Χριστιανισμό
- Η Σταύρωση ως μύηση και όχι ως θυσία
- Ο άνθρωπος ως συμμέτοχος της Δημιουργίας
- Η ελληνική γλώσσα ως μέσο αποκάλυψης του Είναι
- Η εσωτερική επανένταξη του Χριστού στην οικουμενική συνείδηση
