Υπάρχουν πρόσωπα που η Ιστορία τα θυμάται.
Υπάρχουν πρόσωπα που οι λαοί τα τιμούν.
Και υπάρχουν, σπανιότατα, πρόσωπα που η ανθρωπότητα ολόκληρη αναγκάζεται να τα εντάξει μέσα στο θεϊκό της αφήγημα.
Ο Μέγας Αλέξανδρος ανήκει στην τρίτη κατηγορία.
Δεν ήταν απλώς ένας στρατηλάτης.
Δεν ήταν απλώς ένας βασιλιάς.
Ήταν μια δύναμη που ξεπέρασε τα όρια εθνών, πολιτισμών και θρησκειών∙ μια παρουσία τόσο έντονη, που καμία κοσμοθεωρία δεν μπόρεσε να την παρακάμψει.
Αυτό είναι το μεγάλο, το αληθινό, το παγκόσμιο μυστήριο του Αλεξάνδρου.
Αρχαίοι Έλληνες: Ο Υιός του Δία
Οι Έλληνες τον έβλεπαν ως συνέχεια του ηρωικού και ημιθεϊκού τους κύκλου:
-
Νέο Ηρακλή
-
Νέο Διόνυσο
-
Εκλεκτό του Απόλλωνα
Και πάνω από όλα: Υιό του Δία.
Η Σίβα της Αιγύπτου απλώς επιβεβαίωσε αυτό που οι Έλληνες ήδη πίστευαν:
ότι ο Αλέξανδρος δεν γεννήθηκε για να γίνει βασιλιάς∙
γεννήθηκε για να γίνει κοσμοκράτορας.
Αίγυπτος: Ο Υιός του Άμμωνα-Ρα — Φαραώ με Θείκο Δικαίωμα
Οι Αιγύπτιοι, ίσως οι πιο θεολογικά βαθιοί λαοί της αρχαιότητας, αναγνώρισαν αμέσως κάτι διαφορετικό.
Στο ιερό της Όασης Σίβα ο Αλέξανδρος ανακηρύχθηκε:
-
Υιός του Άμμωνα-Ρα
-
Θεϊκός κυβερνήτης
-
Νόμιμος Φαραώ της Αιγύπτου
Και δεν ήταν τελετουργική φιλοφρόνηση.
Ήταν πράξη αναγνώρισης:
ο Αλέξανδρος έφερε μαζί του την Μαάτ, την Αιγυπτιακή Θεία Τάξη.
Κανένας ξένος δεν είχε τέτοια τιμή πριν από αυτόν.
Περσία: Ο Εκλεκτός της Αχαρής Κοσμικής Τάξης
Στην Περσία, ο Αλέξανδρος δεν ήταν απλώς “κατακτητής”.
Ο Φιρντουσί τον περιγράφει στο Σαχναμέ ως:
-
Σοφό βασιλιά
-
Φορέα της θείας δικαιοσύνης
-
Εκλεκτό του Αχούρα Μάζντα
Η περσική αυτοκρατορία, παγκόσμια και κοσμολογική, αναγνώρισε στον Αλέξανδρο την αναγέννηση της θεϊκής βασιλείας.
Ιουδαϊκή Παράδοση: Εκτελεστής Προφητειών
Στο Ταλμούδ και στον Ιώσηπο διαβάζουμε ότι οι Ιουδαίοι είδαν στον Αλέξανδρο:
-
Εκπλήρωση προφητειών
-
Όργανο του Θεού ενάντια στην ειδωλολατρία
-
Φορέα μιας θεϊκά κατευθυνόμενης ιστορικής αλλαγής
Υπάρχει μάλιστα παράδοση όπου ο Αλέξανδρος υποκλίνεται στον Αρχιερέα, επειδή τον είχε δει σε όραμα από τον Ουρανό πριν από μια μεγάλη μάχη.
Χριστιανισμός: Οικουμενική Πρόνοια και Ηλιακός Βασιλιάς
Στα πρώτα χριστιανικά χρόνια:
-
Η Αποκάλυψη του Αλεξάνδρου διαδόθηκε ευρέως
-
Οι Πατέρες της Εκκλησίας τον είδαν ως “προετοιμασία εθνών”
-
Στην Κοπτική παράδοση εμφανίζεται ως βασιλιάς που ανοίγει δρόμους για το Ευαγγέλιο
Ο Αλέξανδρος έγινε σύμβολο της παγκοσμιότητας του σχεδίου του Θεού.
Ισλάμ: Ο Προφητικός Δουλ-Καρνέιν
Στο Κοράνι εμφανίζεται ως Δουλ-Καρνέιν, ο Δικέρατος — μια μορφή σχεδόν αποκαλυπτική.
Ο Δουλ-Καρνέιν:
-
Φτάνει στα όρια της Γης
-
Υψώνει το Τείχος ενάντια στον Γωγ και Μαγώγ
-
Διδάσκει δικαιοσύνη και φως
-
Καθοδηγείται από τον Θεό
Το Ισλάμ δεν είδε έναν κατακτητή.
Είδε έναν προφήτη του Φωτός.
Ινδία: Ο Τσακραβαρτίν — Ο Παγκόσμιος Βασιλιάς
Στην Ινδία, οι μύθοι είδαν τον Αλέξανδρο σαν:
-
Τσακραβαρτίν (κυβερνήτη του κύκλου του κόσμου)
-
Φωτισμένο ηγεμόνα
-
Εκείνον που ενώνει Ανατολή και Δύση
Οι Γυμνοσοφιστές τον αντιμετώπισαν σαν άνθρωπο με ανώτερη πνευματική φύση.
Κεντρική Ασία: Ηλιακός Ήρωας και Προστάτης Λαών
Στους περσικούς, τουρκικούς και αφγανικούς μύθους:
-
Ο Αλέξανδρος είναι Ισκεντάρ
-
Προφήτης, ήρωας, γενάρχης
-
Φωτεινή μορφή που προστατεύει βασιλικούς οίκους
Είναι ο Ήλιος της Δύσης που ελευθερώνει την Ανατολή.
ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Όταν δούμε όλες αυτές τις παραδόσεις μαζί, το συμπέρασμα είναι ένα:
Καμία θρησκεία, κανένας μύθος, καμία πνευματική κοσμοθεωρία δεν μπόρεσε να αγνοήσει τον Αλέξανδρο.
Από την Αίγυπτο ως την Περσία,
από την Ιερουσαλήμ ως τη Μέκκα,
από την Αθήνα ως την Ινδία,
η ανθρωπότητα τον ενέταξε στο δικό της Θεϊκό Σχέδιο.
Και έτσι φτάνουμε στο πιο δυνατό συμπέρασμα:
Αν ένα “Θεϊκό Σχέδιο” δεν περιλαμβάνει τον Μέγα Αλέξανδρο, τότε απλώς δεν είναι οικουμενικό.
Γιατί η ίδια η Ιστορία — και όχι τα δόγματα — έδειξε ότι:
-
Οι Έλληνες τον είδαν ως Υιό του Δία.
-
Οι Αιγύπτιοι ως Υιό του Άμμωνα-Ρα και Φαραώ.
-
Οι Πέρσες ως βασιλιά της Θείας Τάξης.
-
Οι Ιουδαίοι ως εκτελεστή προφητειών.
-
Οι Χριστιανοί ως φορέα της Οικουμενικής Πρόνοιας.
-
Οι Μουσουλμάνοι ως προφήτη Δουλ-Καρνέιν.
-
Οι Ινδοί ως τσακραβαρτίν.
-
Οι ασιατικοί λαοί ως ηλιακό ήρωα και προστάτη.
Από Αθήνα έως Βαβυλώνα, από Ιερουσαλήμ έως Μέκκα, από Αλεξάνδρεια έως Ινδία, κανείς δεν μπόρεσε να τον αγνοήσει.
